Zakon Jezuitów wg Wikipedii
Towarzystwo Jezusowe (jezuici),
zakon założony przez św. Ignacego Loyolę i zatwierdzony przez Pawła III w 1540 r., powstał w okresie reformacji, jako odpowiedź Kościoła na reakcję protestancką Lutra, a następnie Kalwina i Zwingli'ego. Założyciel, św. Ignacy, były żołnierz hiszpański bez reszty oddany sprawie Boga i Kościoła, nadał tworzonemu Towarzystwu Jezusowemu pewne cechy obce dotychczasowemu duchowi zakonów monastycznych, ale niezmiernie pomocne w pracy apostolskiej. Ignacy zrezygnował więc ze wspólnego odmawiania brewiarza, ze stroju mniszego, ze sposobu życia ograniczonego ścisłą klauzurą, a położył duży nacisk na ducha apostolskiego u swoich zakonników, na wychodzenie do ludzi, a przede wszystkim na głębokie zjednoczenie z Chrystusem Wodzem i Królem, jakie każdy jezuita powinien by nabyć w ciągu odprawiania 30-dniowych rekolekcji zamkniętych, tzw. „Ćwiczeń duchownych”.
1. Wśród wymienionych cech dobrego zakonnika wskaż te, które spowodowały sukces jezuitów w XVI w.
a. ascetyczny tryb życia
b. życie pustelnika
c. łatwe nawiązywanie kontaktów z ludźmi
d. wysokie wykształcenie
e. dobre kaznodziejstwo
f. posiadanie ducha apostolskiego
g. wspólne czytanie brewiarza
h. życie w ścisłej regule ( klauzurze)
i. odprawianie rekolekcji „ Ćwiczenia duchowe” według nauk św. Ignacego Loyoli
j. życie w klasztorze
k. zjednoczenie z Chrystusem
l. znajomość problemów ludzi
W wyniku takiej koncepcji zakonu powstały pewne charakterystyczne struktury organizacyjne. Tak więc na czele jezuitów stoi generał wybierany na całe życie przez kongregację generalną (złożoną z przedstawicieli regionalnych jednostek, jakimi są prowincje), która także jest ciałem prawodawczym zakonu. Ta sama kongregacja wybiera ściśle współpracujących z generałem asystentów, odpowiedzialnych za różne pola działania zakonu, jak szkolnictwo, misje, itp. Prowincje, organizowane w oparciu o kryteria liczbowe, narodowe, językowe, geograficzne, tworzą regiony nazywane asystencjami, których pracę koordynują mianowani przez generała i rezydujący w Rzymie asystenci regionalni.
W zakonie jezuitów – poza wybieranym generałem – wszyscy przełożeni są mianowani: prowincjałowie przez generała, inni przez prowincjała (czasem z koniecznym zatwierdzeniem generała).
Święci jezuiccy:
Franciszek Xawery
Wnioski:
Czy i dlaczego jezuici związani są/nie są z kontrreformacją?
Znaczenie jezuitów dla papieża; jezuici a państwo/monarchia
Kościół Il Gesu
obraz
